Megan Rapinoe

Leven

Megan Anna Rapinoe is geboren in Redding, Californië, op 5 juli 1985. Ze heeft vijf broers en zussen, onder wie een tweelingzus, Rachael Rapinoe. Wanneer Rapinoe op driejarige leeftijd haar oudere broer Brian ziet voetballen, begint ook zij met de sport, net als haar zus Rachael.

Tot op middelbare schoolleeftijd speelt Rapinoe in teams die door haar vader worden gecoacht. Tijdens haar middelbare schooltijd is ze verbonden aan verschillende voetbalverenigingen en komt ze op de erelijst te staan van haar middelbare school. Net als haar zus gaat ze na het middelbaar naar de Universiteit van Portland in Oregon, waar ze allebei voor de Portland Pilots spelen met beurzen voor topsporters.

Sinds eind 2016 is Rapinoe samen met basketbalspeler Sue Bird.

Bron foto: Lorie Shaull, CC BY-SA 2.0, via WikiCommons

Werk

Rapinoe heeft gevoetbald voor de Chicago Red Stars, Philadelphia Independence, MagicJack in Women’s Professional Soccer (WPS en Olympique Lyon in Division 1 Féminine in Frankrijk. Vandaag is ze aanvoerder van de National Women’s Soccer League (NWSL) en mede-aanvoerder van het nationale team van de Verenigde Staten, naast Carli Lloyd en Alex Morgan.

Ze heeft zo goed als alle titels gewonnen in het voetbal, waaronder goud met het Amerikaanse nationale team op de Olympische Zomerspelen 2012 in Londen, de FIFA Dames Wereldcup 2015 en de FIFA Dames Wereldcup 2019. In 2011 wint haar team de tweede plaats van de FIFA Dames Wereldcup 2011.

Rapinoe heeft sponsordeals met onder meer Nike, Procter & Gamble, en Samsung. In 2019 richt ze samen met de atleten Christen Press, Tobin Heath en Meghan Klingenberg een genderinclusief lifestyle-merk op, dat re-inc heet.

Activisme

In maart 2019 spant Rapinoe samen met 27 collega-teamspelers een rechtszaak aan tegen de Amerikaanse Voetbal Federatie vanwege genderdiscriminatie. De vrouwen eisen dat zij dezelfde premies, vergoedingen en secundaire arbeidsvoorwaarden krijgen als hun mannelijke collega’s. De advocaat van de Federatie verweert dat mannelijke voetballers meer geld krijgen omdat zij “meer vaardigheden” en “een grotere verantwoordelijkheid” hebben. Rapinoe reageert dat het zeer teleurstellend is dat de bond seksistische argumenten gebruikt om het vrouwenteam minder te hoeven betalen.

Op dat moment is in Amerika het vrouwenvoetbal nochtans zo populair dat Rapinoe’s team een hogere marktwaarde heeft dan het mannenteam. Volgens CBS Sports is de bijdrage van het vrouwenteam aan de Amerikaanse economie, uit televisierechten en sponsorinkomsten, tussen 2016 en 2018 gestegen tot 50,8 miljoen dollar. Bij de mannen gaat het om 49,8 miljoen. De strijd van het team voor gelijk loont opent het debat wereldwijd, en vindt ook weerklank op het veld. “Equal pay” wordt een vaak gescandeerde leuze op de tribunes tijdens wedstrijden.

In een interview met The Guardian uit 2019 zegt Rapinoe dat politiek en voetbal geen gescheiden werelden zijn en dat ze haar bekendheid blijft gebruiken om zich maatschappelijk in te zetten. Voorafgaand aan het WK laat ze zich ontvallen dat ze zal weigeren als haar team wint en door het Witte Huis wordt uitgenodigd. “Ik ga niet naar het f*cking Witte Huis”, zegt ze letterlijk; een uitspraak die in de Verenigde Staten veel stof doet opwaaien. Rapinoe zegt later dat ze spijt heeft van haar expliciete woordkeuze, maar dat ze bij haar boodschap van protest tegen het beleid van Trump blijft. Als pleitbezorger voor rechten van de LGBTQ-gemeenschap, onder meer voor het Gay, Lesbian & Straight Education Network (GLSEN) en Athlete Ally, kan ze Trump onmogelijk als een bondgenoot beschouwen, aldus Rapinoe.

Rapinoe spreekt ook steun uit voor de Black Lives Matter beweging en toont zich solidair met de American footballspeler Colin Kaepernick, die weigert te knielen wanneer volgens traditie het Amerikaanse volkslied speelt voor een wedstrijd. Daarmee protesteert hij tegen politiegeweld en discriminatie. Heel wat sporters volgen zijn voorbeeld, waaronder Rapinoe. Ze doet dit onder meer voor een wedstrijd van haar club Seattle Reign en voor een wedstrijd van het nationale team. Eerder, op het WK van 2015, weigert ze al mee te zingen met het volkslied.

Prijzen en erkenning

Zowel individueel als met haar team heeft Rapinoe een groot aantal prijzen gewonnen. Voor haar activisme ontvangt ze in 2013 de Board of Directors Award van het Los Angeles Gay and Lesbian Center. In 2019 wordt Rapinoe benoemd tot The Best FIFA Women’s Player. Ook wint ze de Gouden Schoen en Gouden Bal op de FIFA Wereldbeker Dames 2019 in Frankrijk.

Meer lezen?

• Pers:pectief 17/09/2020: Good practices in de sport
• Gender in de Pers 21/06/2018: Vrouwen en voetbal
• RoSa kijkt:  Alexis Jones - " 'Kleedkamerpraat?' Volgens wie dan?"

Aanraders uit de RoSa-bibliotheek:

• Voetbalster Tessa Wullaert. 'Het verschil in verloning tussen voetballende mannen en vrouwen is vrouwonvriendelijk' / In tijdschrift: Femma - Brussel - 2018, nr. ju-aug, p. 6- 
• Vrouwenvoetbal in Nederland: spiegel en katalysator van maatschappelijke verandering / Martine Prange & Martijn Oosterbaan, 2017 – RoSa-ex.nr.:  DIII5 a/46
  
• Foot féminin: la femme est l’avenir du foot / Audrey Keyser & Maguy Nestoret Ontanon, 2012 – RoSa-ex.nr.: DIII5 g/10