Om de combinatie arbeid en zorg voor ieder gezin te verlichten en de keuzevrijheid van zowel mannen als vrouwen uit te breiden, moet de tijdsdruk worden aangepakt. De overheid kan ingrijpen door verlofregelingen, zoals ouderschapsverlof, sociaal verlof, tijdskrediet en loopbaanonderbreking, en het voorzien van kwalitatieve, gesubsidieerde kinderopvang. Door incentives te voorzien kan de overheid ook werkgevers stimuleren om gezinsvriendelijke maatregelen te implementeren.
Een overzicht van de verschillende verlofstelsels vind je hier. De regelgeving wijzigt regelmatig dus het is belangrijk zich goed te informeren, bij bijvoorbeeld de vakbond, de ziekenkas of de RVA. Informatie over erkende kinderopvang vind je hier.
Daarnaast is ook nood aan een herverdeling van arbeid, waarbij mannen de kans krijgen om meer zorgtaken op te nemen. Op dit moment maken namelijk vooral vrouwen gebruik van de bestaande verlofstelsels. Een belangrijk strijdpunt is de uitbreiding van het geboorteverlof. In 2010 nemen bijna alle vaders (93,8%) verlof bij de geboorte van hun kind. De gemiddelde duur van dit verlof is ongeveer 12 dagen, wat wilt zeggen twee dagen meer dan de wettelijk voorziene 10 dagen.[1]
[1] IGVM, "De ervaringen van werknemers met vaderschapsverlof in België. Kwantitatieve studie", Brussel, 2010.
Een belangrijk strijdpunt is de uitbreiding van het geboorteverlof voor vaders, meemoeders en meeouders.
Verlofregelingen zijn niet voor iedereen toegankelijk. Zelfstandigen vallen vaak uit de boot. Eenoudergezinnen kunnen er om financiële redenen vaak geen gebruik van maken. Bovendien zijn er meestal voorwaarden aan verbonden en kunnen ze een hypotheek op de latere loopbaan leggen, zoals verlies aan promotiekansen.
Op 12 juli 2019 stemt de Raad van de Europese Unie een nieuwe richtlijn die het voor ouders en verzorgers makkelijker moet maken om hun werk en privéleven te combineren en de gendergelijkheid te bevorderen. De richtlijn legt minimumvoorwaarden op aan de EU-lidstaten. België heeft drie jaar de tijd om een aantal aanpassingen te doen aan de wetgeving om te voldoen aan de internationale verplichtingen.
Ook werkgevers kunnen verschillende stappen ondernemen om hun werknemers een gezonde balans tussen werk en gezin te verschaffen. Het is echter aan de overheid om werkgevers hiertoe te stimuleren. Door financiële incentives worden ondernemingen aangemoedigd om gezinsvriendelijke maatregelen te treffen.